Porkarangal aaraeeril

Porkarangal aaraeeril booshanamaay aayudham yen

pongi ezha manaminri vel muruga nirpadhum yen

karpagathin kannmaniye kaduvinaiyen azhudha kanneer

sorpamo sol muruga silirthezhave manamillaiyo

aariru sevi irundhum alaruvadhu ketkilaiyo

panniru vizhi irundhum paavai mugam paarkkilaiyo

vel enbadhu un kaiyil vilaiyaatu porulthaano

kaal kadukka naan ninrum gavanam ennil varavillaiyo

பொற்கரங்கள் ஆறீரில் பூஷணமாய் ஆயுதம் ஏன்

பொங்கியெழ மனமின்றி வேல் முருகா நிற்பதும் ஏன்

கற்பகத்தின் கண்மணியே கடுவினையேன் அழுத கண்ணீர்

சொற்பமோ சொல் முருகா சிலிர்த்தெழவே மனமில்லையோ

ஆறிரு செவி இருந்தும் அலறுவது கேட்கிலையோ

பன்னிரு விழி இருந்தும் பாவை முகம் பார்க்கிலையோ

வேல் என்பது உன் கையில் விளையாட்டுப் பொருள்தானோ

கால் கடுக்க நான் நின்றும் கவனம் என்னில் வரவில்லையோ