Oonudabu aalayamaay

Oonudabu aalayamaay

ullam oru sannidhiyaay

maanida piravi thandha

maayavanai paaduginren

theniniya solleduththu

dheiva thamizhil kuzhaiththu

vaanuyarndha avan pugazhai

vaarthaigalil korththu vaiththen

gaanamonru isaitha avan

kai kuzhalin naadhaththile

monaththil aazhthi vittaan

mukthi perum vazhi uraithaan

dheenanaay ninra ennai

dhevanaay uyarthudharku

gnaaname vadiveduththa

naadhan varam thandhu vittaan

ennai oru karuvi ena

iyakkum shakthi avan

idhayaththin ullirundhu

ennangalai pozhigubavan

punnai maram melirindhu

kuzhaloodhi mayakkiyavan

buvanaththai oru kudai keezh

aalum Sivashankar avan

ஊனுடம்பு ஆலயமாய் உள்ளம் ஒரு சந்நிதியாய்

மானிடப் பிறவி தந்த மாயவனைப் பாடுகின்றேன்

தேனினிய சொல்லெடுத்து தெய்வத் தமிழில் குழைத்து

வானுயர்ந்த அவன் புகழை வார்த்தைகளில் கோர்த்து வைத்தேன்

கானமொன்று இசைத்த அவன் கைக்குழலின் நாதத்திலே

மோனத்தில் ஆழ்த்தி விட்டான் முக்தி பெறும் வழியுரைத்தான்

தீனனாய் நின்ற என்னைத் தேவனாய் உயர்த்துதற்கு

ஞானமே வடிவெடுத்த நாதன் வரம் தந்து விட்டான்

என்னை ஒரு கருவியென இயக்கும் சக்தியவன்

இதயத்தின் உள்ளிருந்து எண்ணங்களைப் பொழிகுபவன்

புன்னைமரம் மேலிருந்து குழலூதி மயக்கியவன்

புவனத்தை ஒரு குடைக்கீழ் ஆளும் சிவசங்கரவன்