Manasaatchi poi

Manasaatchi poi solllume

manidhan punidhanaana magaththuvaththai arindha undhan

kanavukkul dhinam vandhu uraiyaadi magizhvadhai

kai korthu vazhi kaatti azhappadhai illaiyena

tharunaththil maayaithanil aazhaamal thaduththadhai

dharmaththil pirazhaamal thaduththu aatkondadhai

maranaththul paaygaiyil madi yendhi kaaththadhai

maalaadhu aanandha vaazhvinai thandhadhai

varumai andaadhu valam thandhu uyarthiyadhai

vaazhvukkum porul thandhu vayamaakki kondadhai

karunaikku eedu inai evarumillai enbadhai

karpagan Sivashankar arpudhangal arindha undhan

மனசாட்சி பொய் சொல்லுமோ

மனிதன் புனிதனான மகத்துவத்தை அறிந்த உந்தன்

கனவுக்குள் தினம் வந்து உரையாடி மகிழ்வதை

கை கோர்த்து வழிகாட்டி அழைப்பதை இல்லையென

தருணத்தில் மாயைதனில் ஆழாமல் தடுத்ததை

தர்மத்தில் பிறழாமல் தடுத்து ஆட்கொண்டதை

மரணத்துள் பாய்கையில் மடி ஏந்தி காத்ததை

மாளாது ஆனந்த வாழ்வினை தந்ததை

வறுமை அண்டாது வளம் தந்து உயர்த்தியதை

வாழ்வுக்கும் பொருள் தந்து வயமாக்கிக் கொண்டதை

கருணைக்கு ஈடு இணை எவருமில்லை என்பதை

கற்பகன் சிவசங்கர் அற்புதங்கள் அறிந்த உந்தன்