Kaalaththai venru

Kaalaththai venru nirkum Shankara kaaviyam

karuththil padhindhirukkum karunai oviyam

gnaalaththai uyarththa vandha gnaaniyin raajjiyam - indha

gnaayitrai kaanaadha vaazhvellaam poojjiyam

kolaththil maanusha vedam kondadhu

kodi magaanidam bakthi poondadhu

neelamaam oli thannai netriyil kondadhu

nilavin kulirinai nenjulle vaiththadhu

anbenum panbaale ulagai anaiththadhu

aala maramaagi nizhalul azhaiththadhu

aatralin thotramaay ulagil vandhadhu

arivin sigaramaay uyarndhu ninradhu

thavamaay vaazhkkaiyai vazhndhidu enradhu

tharaththil uyarave thannambikkai thandhadhu

sivame nee enru nammaiyum sonnadhu

sindhithu vaazhndhidu puriyum enradhu

காலத்தை வென்று நிற்கும் சங்கர காவியம்

கருத்தில் பதிந்திருக்கும் கருணை ஓவியம்

ஞாலத்தை உயர்த்த வந்த ஞானியின் ராஜ்ஜியம் - இந்த

ஞாயிற்றை காணாத வாழ்வெல்லாம் பூஜ்ஜியம்

கோலத்தில் மானுஷ வேடம் கொண்டது

கோடி மகானிடம் பக்தி பூண்டது

நீலமாம் ஒளிதன்னை நெற்றியில் கொண்டது

நிலவின் குளிரினை நெஞ்சுள்ளே வைத்தது

அன்பெனும் பண்பாலே உலகை அணைத்தது

ஆலமரமாகி நிழலுள் அழைத்தது

ஆற்றலின் தோற்றமாய் உலகில் வந்தது

அறிவின் சிகரமாய் உயர்ந்து நின்றது

தவமாய் வாழ்க்கையை வாழ்ந்திடு என்றது

தரத்தில் உயரவே தன்னம்பிக்கை தந்தது

சிவமே நீ என்று நம்மையும் சொன்னது

சிந்தித்து வாழ்ந்திடு புரியும் என்றது