Enge naan irundhaalum

Enge naan irundhaalum ivan gnaabagam

eththisaiyil paarthaalum ivan vyaabagam

eppozhudhum en naavil Sivashankaram

eppadiyum enai kaakkum avan senkaram

ulagamellaam ezhudhi vaippen avan paadalai

ulamuvandhu rasiththiruppen avan aadalai

silai enakku uyir kodutha siththaadalai

sindhithen sindhithen pulanaagavillai

kangalai naan moodinaalum avan kaatchiye

kaadhugalil inikkum thamizh sollaatchiye

vinn thodave valarndha avan viswarupame - kandu

viyandhu charanadaindhen naan avan paadhame

en kangal thudaikkaiyile iniya thaay avan

en madiyil urangugayil ilam sey avan

than uyaram thaan mattum thaan arindhavan

nam nilaikku tharai irangi vandha irai avan

எங்கே நான் இருந்தாலும் இவன் ஞாபகம்

எத்திசையில் பார்த்தாலும் இவன் வ்யாபகம்

எப்பொழுதும் என் நாவில் சிவசங்கரம்

எப்படியும் எனை காக்கும் அவன் செங்கரம்

உலகமெல்லாம் எழுதி வைப்பேன் அவன் பாடலை

உளமுவந்து ரசித்திருப்பேன் அவன் ஆடலை

சிலை எனக்கு உயிர் கொடுத்த சித்தாடலை

சிந்தித்தேன் சிந்தித்தேன் புலனாகவில்லை

கண்களை நான் மூடினாலும் அவன் காட்சியே

காதுகளில் இனிக்கும் தமிழ் சொல்லாட்சியே

விண் தொடவே வளர்ந்த அவன் விஸ்வரூபமே - கண்டு

வியந்து சரணடைந்தேன் நான் அவன் பாதமே

என் கண்கள் துடைக்கையிலே இனிய தாய் அவன்

என் மடியில் உறங்குகையில் இளம் சேய் அவன்

தன் உயரம் தான் மட்டும் தான் அறிந்தவன்

நம் நிலைக்கு தரையிரங்கி வந்த இறையவன்