Azhagukku azhagoottum

Azhagukku azhagoottum animaniyaay naan varuven

amma un sparisaththil agilaththai marandhiruppen

paadhaththil mettigalaay paarvadhiye naan kidandhaal

vedhangal ariyaadha vimmidhame kondiruppen

thandai kolusugalaay thaaye naan vandhirundhal

thaaraniyil un pugazhai thaalamodu paadiduven

iduppilani megalaiyaay ila mayile unai thazhuvi

eeswaari un asaivukku isai kootti magizhndhiruppen

kazhuththinile punaindhirukkum kanaka mani naanaanaal

karpagam un nenjodu kalandhu uraiyaadiduven

kaadhugalil thaadangamaay kanne nee enai anindhaal

kadhaigal pala naan solli kannmoodi uranga vaippen

minnalidum pon kuzhaiyaay mogini naan uruveduththaal

kannaththai thottaadi en kali theera konjiduven

shenbagapoo naasiyile sirikkum ani naanaanaal

Sivashankari un moochai swasiththe uyir vaazhven

vadivazhagi un siraththil vanaindha pon magudamenraal

vaanalaavum un keerththi vannangalaal oli peruven

அழகுக்கு அழகூட்டும் அணி மணியாய் நான் வருவேன்

அம்மா உன் ஸ்பரிசத்தில் அகிலத்தை மறந்திருப்பேன்

பாதத்தில் மெட்டிகளாய் பார்வதியே நான் கிடந்தால்

வேதங்கள் அறியாத விம்மிதமே கொண்டிருப்பேன்

தண்டை கொலுசுகளாய்த் தாயே நான் வந்திருந்தால்

தாரணியில் உன் புகழை தாளமொடு பாடிடுவேன்

இடுப்பிலணி மேகலையாய் இள மயிலே உனைத்தழுவி

ஈஸ்வரி உன் அசைவுக்கு இசை கூட்டி மகிழ்ந்திருப்பேன்

கழுத்தினிலே புனைந்திருக்கும் கனக மணி நானானால்

கற்பகம் உன் நெஞ்சோடு கலந்து உரையாடிடுவேன்

காதுகளில் தாடங்கமாய் கண்ணே நீ எனை அணிந்தால்

கதைகள் பல நான் சொல்லி கண்மூடி உறங்க வைப்பேன்

மின்னலிடும் பொன் குழையாய் மோகினி நான் உருவெடுத்தால்

கன்னத்தைத் தொட்டாடி என் கலி தீரக் கொஞ்சிடுவேன்

செண்பகப்பூ நாசியிலே சிரிக்கும் அணி நானானால்

சிவசங்கரி உன் மூச்சைச் சுவசித்தே உயிர் வாழ்வேன்

வடிவழகி உன் சிரத்தில் வனைந்த பொன் மகுடமென்றால்

வானளாவும் உன் கீர்த்தி வண்ணங்களால் ஒளி பெறுவேன்