Anbu ennum sol

Anbu ennum sol unnaal arththam purindhadhu - andha

aanandha maa mazhaiyaal idhayam thinarudhu

inbamennum sangadhiyai isaikkinradhu

eerezhulagum charanam charanam charanam enradhu

otrumai vidhai ulagellaam thoovi varugudhu

oangi valarum aala maramaay vizhudhu padarudhu

matravarkku thuyarenraal manadhu padharudhu - adhan

magaththuvamum inru dhaane puriya varugudhu

thaviththirundha idhayamellaam dhaagam thaniyudhu

thanimai enra unarvin suvadu inge azhiyudhu

mannum vinnum kai kulukki varaverkudhu - un

madham jaadhi enra solle marandhu ponadhu

அன்பு என்னும் சொல் உன்னால் அர்த்தம் புரிந்தது - அந்த

ஆனந்த மா மழையால் இதயம் திணறுது

இன்பமென்னும் சங்கதியை இசைக்கின்றது

ஈரேழுலகும் சரணம் சரணம் சரணம் என்றது

ஒற்றுமை விதை உலகெல்லாம் தூவி வருகுது

ஓங்கி வளரும் ஆல மரமாய் விழுது படருது

மற்றவர்க்கு துயரென்றால் மனது பதறுது - அதன்

மகத்துவமும் இன்று தானே புரிய வருகுது

தவித்திருந்த இதயமெல்லாம் தாகம் தணியுது

தனிமை என்ற உணர்வின் சுவடு இங்கே அழியுது

மண்ணும் விண்ணும் கை குலுக்கி வரவேற்குது - உன்

மதம் ஜாதி என்ற சொல்லே மறந்து போனது