Aadum Naayagan

ஆடும் நாயகன் அம்பல வாணன்

தேடும் சிறுபிள்ளை நீதானே

நாடு நல்வயல் சூழும் செந்தூரதில்

வீடு கொண்டங்கு வாழ்வோனே

ஊடு பா என உள்ளம் கலந்தபின்

உனது எனது என்றேதேது

ஏடு நாலிலும் எழுதி முடியாத

இலக்கியமே ஓ முருகோனே

வேடுவச்சி அவள் காதல் மயக்கிலே

வேங்கை மரமாகி நின்றோனே

சாடும் விதியிலே சாய்ந்து வீழாமல்

ஷண்முகா தடுத்தாள்பவனே

மேடு பள்ளமாய் வாழ்வு தந்தாலும்

மேன்மகனே நான் உன் பொருளே

ஈடு இணையிலா அன்பை பொழிகின்ற

இறை வடிவே சிவசங்கரனே