Thodudaiya seviyanavan

Thodudaiya seviyanavan dhevar thuyar kaettu adhai

theerkka oru maarkkam vaendi

kaadudaiya sudalaiyadhan podiyaniyum netrithanil

kann onru thotruviththu

peedudaiya baalanaiyae pera vaendi theepporigal

peidhanan mazhai ennavae

needu vayal soozhu saravana nadhiyin thaamaraiyil

nirkavae madhalaigalaay

paadudaiya sooranavan paraman magan thannaiyae

pagaiththanan vidhi mudiyavae

naadudaiya thamizh mozhiyin naayaganaam murugan kai

vaelaal uyir mudiyavae

aaduginra maa mayilum asai kodiyil saevalumaay

annalidam avan paniyavae

eedu ilaa Sivashankar enum dheivam arul seidha

irai murugu pugazh poligavae

தோடுடைய செவியனவன் தேவர் துயர் கேட்டு அதை

தீர்க்க ஒரு மார்க்கம் வேண்டி

காடுடைய சுடலையதன் பொடியணியும் நெற்றி தனில்

கண் ஒன்று தோற்றுவித்து

பீடுடைய பாலனையே பெற வேண்டி தீப்பொறிகள்

பெய்தனன் மழை என்னவே

நீடு வயல் சூழு சரவண நதியின் தாமரையில்

நிற்கவே மதலைகளாய்

பாடுடைய சூரனவன் பரமன் மகன் தன்னையே

பகைத்தனன் விதி முடியவே

நாடுடைய தமிழ் மொழியின் நாயகனாம் முருகன் கை

வேலால் உயிர் முடியவே

ஆடுகின்ற மாமயிலும் அசை கொடியில் சேவலுமாய்

அண்ணலிடம் அவன் பணியவே

ஈடுஇலா சிவசங்கர் எனும் தெய்வம் அருள் செய்த

இறை முருகு புகழ் பொலிகவே