Thaan kadavul ena cholli

Thaan kadavul ena cholli thiriginraaraam

thamizh naattil oru manidhar dhinamum enru

yaen iraichal kaetkiradhu inru?

yaarkko iraippai varai erigiradhu senru !

solluvon kadavul nee kadavul naam ellorum

jothiyilae yaetriyadhor sudare enru

naan kadavul ena chollum andha nanban

naalthorum solluvadhaen kaetpadhillai?

yaen dheivam vaendum ena kaetporukkum

edhu dheivam ena theriyaadhiruppavarkkum

thaan dheivam enum baba thaththuvangal

thalai keezhaay therivadhilae viyappae illai

vaan dheivam vaazhumidam enru sorgga

varai padaththai vaiththavar pol pesuvorkkum

thaan dheivam enum unmai purivadhillai

thathvamasi avarkkellaam vetru vaarththai

vaalmeeki vada mozhiyil vallonenru

varalaaru paesiyadhaa illai ! engo

maan vaettai aadiyavan thaanae otrai

magaththaana nodiyinilae kavignan aanaan

kaan vaettai aadiyavan kadavul kaadhai

kaappiyaththaal maa munivan aanaan enraal

aanmeega puratchikkor baba ennum

arulaalan vandhaal yaen miraluginraar

thaay thodavae anjuginra noyalikkum

thalir karaththaal avan thadava noigal theerum

thee thodavae anjuginra paavikatkum

dhinam thadava theemaigalin vaergal saagum

vaay thadavum naakkai pol vaanjaiyaalae

vallalivan thadavuvadhil pizhai kaanbaarai

naay thadavum nari thadavum kaedu ketta

naman thadavum munnaalae idhu nadakkum

kaelvigalai kaalamellaam theetti theetti

kaetpadhanaal thamai arignar ena ninaikkkum

poligalum Shankaranin munnae vandhaal

pugazhndhu vittu povadhudhaan vidhiyae aagum

vaaliyinai ponravano kaelvi kaetpor

valimaiyilae paadhi ivan soththo ! gnaana

vaelviyinai nidham kaetkum Shankara nin

vilaiyaattil nigazhudhadaa gnaana kooththu

ellaamum naamenraan edhanukkullum

iruppadhuvum paraasakthi aagum enraan

sollaamal idhai kurippaal munnor sonnaar

soranai vara adithadiththu ivan solginraan

nillaamal suzhalginraan yavarukkum

naeyam enum puththamudhai oottuginraan

pollaadha ulagamidhu kannaal kandum

pudhai kuzhikkae pogumenil enna seivaan

oru manidhar iru manidhar moovar alla

ulagaththaar anaivaraiyum dheivam aakkum

thiru manidha dheivam Sivashankar baba

dhaesangal anaiththum ivan dhaeva dhaesam

oru murai thaan vaayppu varum unarndhu kolveer

ulagaththeer vaayppai neer nazhuva vittaal

marumuraiyum vaayppu vara yugangal aagum

manu kulaththeer idhu vaelai dhaeva vaelai!

தான் கடவுள் எனச் சொல்லித் திரிகின்றாராம்

தமிழ் நாட்டில் ஒருமனிதர் தினமும் என்று

ஏன் இரைச்சல் கேட்கிறது இன்று ?

யார்க்கோ இரைப்பை வரை எரிகிறது சென்று !

சொல்லுவோன் கடவுள் நீ கடவுள் நாம் எல்லோரும்

ஜோதியிலே ஏற்றியதோர் சுடரே என்று

நான் கடவுள் எனச் சொல்லும் அந்த நண்பன்

நாள்தோறும் சொல்லுவதேன் கேட்பதில்லை?

ஏன் தெய்வம் வேண்டும் எனக் கேட்போருக்கும்

எது தெய்வம் எனத் தெரியாதிருப்பவர்க்கும்

தான் தெய்வம் எனும் பாபா தத்துவங்கள்

தலைகீழாய்த் தெரிவதிலே வியப்பே இல்லை

வான் தெய்வம் வாழுமிடம் என்று சொர்க்க

வரைபடத்தை வைத்தவர் போல் பேசுவோர்க்கும்

தான் தெய்வம் எனும் உண்மை புரிவதில்லை

தத்துவமஸி அவர்க்கெல்லாம் வெற்று வார்த்தை

வால்மீகி வடமொழியில் வல்லோன் என்று

வரலாறு பேசியதா இல்லை! எங்கோ

மான் வேட்டை ஆடியவன் தானே ஒற்றை

மகத்தான நொடியினிலே கவிஞன் ஆனான்

கான் வேட்டை ஆடியவன் கடவுள் காதைக்

காப்பியத்தால் மாமுனிவன் ஆனான் என்றால்

ஆன்மீகப் புரட்சிக்கோர் பாபா என்னும்

அருளாளன் வந்தால் ஏன் மிரளுகின்றார்

தாய் தொடவே அஞ்சுகின்ற நோயாளிக்கும்

தளிர்க்கரத்தால் அவன் தடவ நோய்கள் தீரும்

தீ தொடவே அஞ்சுகின்ற பாவிகட்கும்

தினம் தடவ தீமைகளின் வேர்கள் சாகும்

வாய்தடவும் நாக்கைப்போல் வாஞ்சையாலே

வள்ளலிவன் தடவுவதில் பிழை காண்பாரை

நாய் தடவும் நரி தடவும் கேடுகெட்ட

நமன் தடவும் முன்னாலே இது நடக்கும்

கேள்விகளைக் காலமெல்லாம் தீட்டித் தீட்டிக்

கேட்பதனால் தமை அறிஞர் என நினைக்கும்

போலிகளும் சங்கரனின் முன்னே வந்தால்

புகழ்ந்துவிட்டுப் போவதுதான் விதியே ஆகும்

வாலியினைப் போன்றவனோ கேள்வி கேட்போர்

வலிமையிலே பாதி இவன் சொத்தோ ! ஞான

வேள்வியினை நிதம் கேட்கும் சங்கரா நின்

விளையாட்டில் நிகழுதடா ஞானக்கூத்து

எல்லாமும் நாமென்றான் எதனுக்குள்ளும்

இருப்பதுவும் பராசக்தி ஆகும் என்றான்

சொல்லாமல் இதைக்குறிப்பால் முன்னோர் சொன்னார்

சொரணை வர அடித்தடித்து இவன் சொல்கின்றான்

நில்லாமல் சுழல்கின்றான் யாவருக்கும்

நேயம் எனும் புத்தமுதை ஊட்டுகின்றான்

பொல்லாத உலகமிது கண்ணால் கண்டும்

புதைகுழிக்கே போகுமெனில் என்ன செய்வான்?

ஒரு மனிதர் இரு மனிதர் மூவர் அல்ல

உலகத்தார் அனைவரையும் தெய்வம் ஆக்கும்

திருமனித தெய்வம் சிவசங்கர் பாபா

தேசங்கள் அனைத்தும் இவன் தேவ தேசம்

ஒரு முறை தான் வாய்ப்பு வரும் உணர்ந்து கொள்வீர்

உலகத்தீர் வாய்ப்பை நீர் நழுவ விட்டால்

மறுமுறையும் வாய்ப்பு வர யுகங்கள் ஆகும்

மனுக்குலத்தீர் இது வேளை தேவ வேளை!