Shankaran Nenja Gugai

சங்கரன் என் நெஞ்சக்குகை வந்தமர்ந்தானே

சந்தம் தந்து தன் வரவைச் சொல்ல வைத்தானே

பொங்கி வரும் பெருநிலவில் முகம் தெரிந்தானே

புத்தம் புது மலரிதழில் அவன் சிரித்தானே

வண்ணமய மாலைகளைச் சூடி நின்றானே

வார்த்தெடுத்த சித்திரமாய் அழகு கொண்டானே

கண்ணனவன் குறும்பு செய்து எனைக் கவர்ந்தானே

கண்களிலே கருணை மின்னக் காட்சி தந்தானே

அந்தரத்தில் பறந்த மனம் அடக்கி வைத்தானே

ஆணவத்தைத் தரையிறக்கிச் புதைத்து விட்டானே

மந்திரமாம் சொற்களிலே மயங்க வைத்தானே

மாயம் செய்து என் உணர்வி கலந்து விட்டானே

எந்நேரமும் தன் அன்பை நினைக்க வைத்தானே

இணை பிரியாத் தோழனெனத் தொடர்ந்து வந்தானே

சொந்த பந்தம் பொய்யென்று துறக்க வைத்தானே - தன்

சுந்தரமாம் சூபத்திலே சொக்க வைத்தானே